Fier om Belg te zijn - Fier d'être Belge - Proud to be Belgian: februari 2015

dinsdag 24 februari 2015

Elvis POMPILIO, famous belgian hatter

Garens in alle denkbare kleuren, hoeden die overal aanwezig zijn en allerlei houten vormen, zorgen voor inspiratie en tonen dat er nog heel veel creativiteit aanwezig is voor de nieuwe lente/zomer en herfst/winter collecties van Elvis Pompilio.

Est-ce que vous êtes fier d'être belge? La Belgique est un pays paisible, agréable, accueillant pour beaucoup de gens, pour beaucoup de choses. Nous sommes aussi un pays assez ouvert. Les gens suivent sans trop de manifestations, sans trop se fâcher, sur quoi que ce soit. C'est un pays formidable ET encore vivable.

Vous êtes réputé en Belgique et internationalement connu? Je fais des chapeaux depuis 27 ans, à Bruxelles et j'ai toujours fait des chapeaux pour une clientèle locale et internationale. Par contre, il y a d’autres modistes connus, qui ne créent que pour un seul type de public, que pour des reines par exemple, ou que pour l'opéra. Moi je fais des chapeaux pour tous types de gens, qu'ils soient jeunes ou pas, que ce soit un bonet en hiver ou une coiffe en été, je peux le faire.

Qu'est ce qui vous a inspiré? Rien, ni personne. Je fais des chapeaux depuis que je suis tout petit. J'ai toujours eu une passion pour la mode et pour l'art en général. J'ai commencé à faire des chapeaux à l’âge de 18 ans. A cette époque, j'ai découvert la passion des chapeaux et j'en a fait mon métier.

Vous avez fait des études pour ça? J'ai fait des études artistiques, de l'art plastique, pendant 6 ans, dans une école qui s'apelle l'Icadi, à Liège. La couture, je l'ai appris tout seul, sur le tas. Ce qui était le plus important pour moi c'était d'avoir une vue globale du métier de modiste. Le fait d'avoir fait des études d'art plastique : la photo, la publicité, la sculpture, l'harmonie des couleurs, c’était plus important que d'avoir fait des études de mode car j'aurais été plus limité.

Quelles sont vos ambitions ? Je fais des chapeaux pour des chanteurs et des chanteuses comme Axelle Red, encore récemment. Je travaille plutôt sur demande, sur rendez-vous ici, avenue Louise. J'ai eu beaucoup de boutiques, maintenant c'est un autre stade, je reviens un peu à mes premiers amours : recevoir les gens dans mon atelier et faire tous mes chapeaux moi-même. Je n'ai plus de magasins, c'est une autre façon de travailler. Les gens me connaissent, donc ils savent comment je travaille. Avec internet c'est facile, ils m'envoient un mail. J'accepte tout le monde.

Quel est le message que vous voulez donner aux jeunes? Il ne faut pas vivre au hasard, il faut faire des choses différentes, nouvelles et essayer de le faire le mieux possible. Faire son métier de façon personnelle, ne pas regarder les autres, ne pas trop respecter tous les codes, qui sont imposés chaque fois. On peut rendre un métier plus attractif et plus moderne, si on le fait à sa façon. Il faut interpreter l'histoire, pas la suivre ni la subir.

Qu'est ce qu'on pourrait améliorer en Belgique? L'éducation en général. L'enseignement aussi. Il faudrait beaucoup plus de psychologie dans les écoles. L'education de départ fait qu'on est ce qu'on est. Le respect de l'autre est important, et la politesse, les manières, la hiérarchie. Ce qui est important c'est le résultat de ce qu'on fait, pas l'image que l'on donne. Ce qui compte c'est le concret.

Net als Elvis Pompilio, moeten we doen waar we goed in zijn en dat zo goed mogelijk invullen. Terugkeren naar je eerste liefde kan een strategische zet zijn of je nieuw levensdoel worden.

maandag 9 februari 2015

K.A.Redingenhof - laatstejaarsstudenten Topsport

Leerrijke interviews in het laatste jaar topsport! Na een aantal gesprekken met de leerlingen van het laatste jaar Topsport, is het al snel duidelijk dat de meesten onder hen al een heel duidelijk beeld hebben van hun toekomst. Ze hebben een doel waarvoor ze met plezier 's morgens voor opstaan, ze zijn gedreven en weten perfect waar we in België meer aandacht aan zouden moeten besteden. Het helpt blijkbaar als je gepassioneerd bent, als je je talenten kunt stimuleren, als je competitie speelt, en mekaar kan motiveren.

Fabienne speelt al 10 jaar basket speelt en besteedt zo'n 20 uur per week aan haar sport. Ze leeft voor haar hobby. Ze zouden heel graag van hun passie hun job maken, maar ze zijn tevens realistisch. Voor sommigen zal die passie een misschien een bijberoep blijven, maar allen hopen het te kunnen combineren met hun studies! Ze vertrouwen erop dat alles goedkomt.

Ik was onder de indruk van hun sociale en communicatieve vaardigheden . Het ontbreekt hen niet aan eigen visie, noch aan leiderschapskwaliteiten. Emilie gaat voor Biomedische wetenschappen, mensen helpen is één van haar drijfveren. Haar droom is op Europees vlak te mogen basketten, haar droomdag zou eruit bestaan in een NBA team te mogen meespelen. Theo kiest voor kine studies en Marion voor TEW of Handelsingenieur. TEW werd ook door andere leerlingen gekozen, omdat het heel wat toekomstmogelijkheden biedt. Sven ziet eerder toekomstmogelijkheden als leerkracht Nederlands – Engels. Journalistiek en meer bepaald sportjournalistiek, is dan meer iets voor Jaron, topvoetballer. Hij vindt dat er meer aandacht moet besteed worden in de pers aan de jeugd en aan andersvalide sporters.

Aan voorbeelden van top Belgen ontbreekt het vandaag niet: Vincent Kompany, natuurlijk en Kim Clijsters, Marc Herremans en de broers Borlée, Tom Boonen en Sven Nijs. David Goffin is ook van de partij, evenals Stromae en Herman Van Rompuy. Ze steken hun bewondering en respect voor de parolympics en de mindervalide sporters niet onder stoelen of banken. Het is niet omdat we in een klein land wonen, zegt Theo dat we niet kunnen laten zien wat we kunnen. Sport zit in ons hart.

Volgens de topsport leerlingen moeten we in België meer aandacht besteden aan andere sporten zoals vrouwenvoetbal; sport voor andersvaliden, jeugdsport. We zouden meer moeten investeren in sportinfrastructuur om zo de jeugd meer kansen te kunnen geven. Bovendien voelen ze zich niet of te weinig gehoord, als het gaat over hervormingen in het onderwijs.

We zullen nooit weten wat we morgen zullen doen. We moeten openstaan voor nieuwe dingen, nieuwsgierig zijn en onszelf blijven vormen. Openstaan voor de rest van de wereld en voor opportuniteiten. Kansen grijpen als ze zich voordoen.

Ik wens hen allen heel veel succes zowel met hun verdere studies, als met hun sportcarrière!

donderdag 5 februari 2015

Arne Quinze

Wat me opvalt in het atelier en tijdens het interview is dat Arne het bijzonder druk heeft, druk in een positieve zin. Zo veel projecten waarmee hij bezig is, niet alleen in België maar wereldwijd. Zo veel ideeën in zijn hoofd, zo veel plannen. Volgens hem is het jammer dat er maar 7 dagen in een week zijn en slechts 24 uur in een dag. Prachtig als je beoogt cultuur en natuur opnieuw in de stad te brengen, zodat alle mensen er kunnen van genieten.

Als je ervoor zorgt dat onze steden er aantrekkelijker uitzien, aangenamer worden om in te wonen. Volgens Arne geldt dat hoe meer natuur en cultuur er in een stad is, hoe menselijker. Het is belangrijk om straten en pleinen om te bouwen naar ontmoetingsplaatsen, zodat er meer dialoog en meer menselijk contact ontstaat.

Een andere visie is dat het zijn taak is als kunstenaar om het voortouw te nemen, om steden om te bouwen in openluchtmusea. 'Open air museum', dit is een slogan zegt hij, dat ik overal ter wereld kan gebruiken.

Arne Quinze werd geboren in België en woont en werkt in Sint-Martens-Latem, België. Hij creëert grote en kleine sculpturen, tekeningen, schilderijen, en vooral grootschalige installaties. Kleinere werken, schetsen en tekeningen vormen de basis en onderzoek voor zijn grote installaties. Terugkerende fundamenten in zijn oeuvre zijn het gebruik van meerdere houtsoorten, elektrische kleuren in fluorescerende verf; en thema's die verwijzen naar sociale interactie, communicatie en stedenbouw. Zijn installaties zijn gebouwd om reactie uit te lokken en om in te grijpen in het dagelijks leven van voorbijgangers, die geconfronteerd worden met zijn sculpturen. Arne werkt heeft ook nog een atelier in Shanghai, China, waar hij gemiddeld 1 week per maand werkzaam is.

Bent u fier om Belg te zijn ? 'België is in mijn ogen één van de rijkste landen ter wereld. Een land met gigantisch veel talent. We kunnen alle richtingen uit dankzij onze scholen, die tot de beste ter wereld behoren. We hebben ook goede hospitalen en de veiligheid is in orde.

Rock Strangers © Arne Quinze

Jammer dat wij Belgen dit niet beseffen. De andere kant van de medaille is dat we hoe rijker we worden, hoe banger, hoe minder we durven. Een voorbeeld hiervan zijn de Rock Strangers in Oostende. Een vreemd element in je tuin? Hoe ga je hierop reageren? Ga je het afstoten of omhelzen?

We vergeten soms hoe goed we het hier hebben. Alles wordt voor ons geregeld. De democratie doet ons wel een das om: om een beslissing te nemen is het genoeg dat 1 persoon in de groep nee zegt, terwijl duizend man ja zegt en het project gaat niet door.
Dit is ook zo op architecturaal en op cultureel vlak: het grootste en spectaculairste bouwwerk in België dateert van 1958, het Atomium. We hebben dat niet meer geëvenaard sindsdien.'

Wie of wat heeft u geïnspireerd om kunstenaar te worden? Wist u dat reeds van kinds af aan? Al van mijn 3 jaar wist ik het. Het is wel niet altijd gemakkelijk om mee te leven, met die constante dualiteit. Het is een constant gevecht, je weerlegt jezelf altijd. Je wil absolute vrijheid en je moet daarvoor opkomen. Je staat meer in je blootje als je in de spiegel kijkt.
Het is een constante confrontatie: je werken staan daar, het is een confrontatie niet alleen met jezelf, maar ook met de toeschouwer.
Ik maak geen werken omdat iedereen het goed zou vinden, dat is ook niet mogelijk. Ik maak werken om het ritme in de steden te veranderen. Om cultuur over te brengen en voor iedereen toegankelijk te maken. Nu komt slechts 1 à 2 % van de bevolking in aanraking met cultuur.

Het treft me dat Arne gedreven wordt door een overweldigend optimisme, wat je ook terugvindt in zijn brede kijk op de mensheid, in zijn kunst en tevens in de boodschap voor de volgende generaties: je hebt maar 1 leven en je moet er iets mee doen, ieder op zijn manier.

Cityscape Brussels, Belgium 2008 © Arne Quinze

maandag 2 februari 2015

Dream Day

Een 'Dream Day' boeken - dat klinkt goed dacht ik ! Inderdaad! Uit het gesprek in het kantoor in het Ichec gebouw te Brussel blijkt algauw dat het gaat om een ontmoetingsdag tussen jongeren (16-19 jaar), samen met professionals, die geboeid zijn door hun beroep en leerkrachten die talenten willen stimuleren. Echt iets voor mij, voor de school, voor andere scholen, voor de leerkrachten en vooral voor de jongeren die hun drijfveren nog moeten ontdekken.....

Dream is een programma in 2 delen. (dreamday.be)

In een eerste deel wordt er gewerkt rond zelfkennis.

Waar krijg ik energie van? Waar sta ik met plezier voor op? Waar voel ik me goed bij en hoe kan ik dat invullen naar een toekomstige studie of beroepskeuze.

Dream stelt de leerlingen voor na te denken over hun diepe, duurzame drijfveren, die al heel lang in hen aanwezig zijn en er ook heel hun leven zullen blijven. Waarom? Als je weet wat je met plezier doet, dan zal dit je extra energie geven. Het geeft uitleg over hoe je je gedraagt en het is handig om levenskeuzes te maken. Weten wat je duurzame drijfveren zijn kan helpen bij het opbouwen van een levensproject.

In het tweede deel wordt er gekeken naar verdere invulling van de toekomst, de sectoren, de soorten ondernemingen,… komen aan bod. De voorbereiding van een ontmoeting met een getuige. Hoe iemand zoeken, contacteren, afspraak maken, vragen voorbereiden.

En ook uiteraard afsluiten met een feedback over de ontmoeting.

In dit deel krijgt de leerling informatie met betrekking tot het opstarten van een eigen bedrijf, het belang van diversiteit op de werkvloer, wetenschappelijke en technische beroepen, uitleg over knelpuntberoepen. Bij elk idee vinden ze uitleg en een uitvoerige getuigenis van een enthousiaste professional.

Dream est un programme en 2 parties.

Dans la première partie l'élève travaille autour du thème la connaissance de soi.

Qu'est ce qui me donne de l'énergie? Qu'est-ce qui me rend heureux? Comment ceci pourrait m'orienter dans le choix de mes études ou de ma future carrière?

Dream propose aux éléves de prendre du temps pour découvrir leurs motivations durables, celles qui sont en eux depuis très longtemps et qui y resteront toute leur vie. Pourquoi? Parce qu'être conscient de ce qu'on fait avec plaisir et qui nous donne de l'énergie est une information qui éclaire nos comportements et est utile dans nos choix de vie. Ces activités font partie de notre bonheur, de notre épanouissement.

Dans la deuxième partie, nous nous pencherons sur la poursuite du développement de l'avenir, les secteurs, les types d'entreprises, ... sont discutées. La préparation d'une rencontre avec un témoin: la recherche, les contacts, le rendez-vous et les questions à préparer.

Et bien sûr, terminer par une rétroaction.

Dans cette partie l'élève reçoit des information sur la création d'une entreprise, l'importance de la diversité sur le lieu de travail, les métiers scientifiques et techniques, les métiers dits “en pénurie de mains d'oeuvre”. Pour chaque piste il trouvera des pistes susceptibles de l'intéresser et des témoignages de professionnels.

Dream : Passie, de mooiste job ter wereld/ la Passion, le plus beau métier du monde