NEW: Arabelle Meirlaen - cuisine intuitive

Een artikel verschenen in de Tijd van 24 april,

10 geldvragen aan Arabelle Merlaen

Dorian van der Brempt - voormalig Directeur van 'deBuren'

(c) Dorian van der Brempt

Bent u fier om Belg te zijn? Niet echt. Ook niet om Vlaming of Antwerpenaar te zijn. Ik heb geen vezel nationalisme in mijn lijf. Ik vind België een grappig, comfortabel, gezellig maar erg onvoorspelbaar land. Er zijn veel plaatsen waar ik had willen en kunnen leven. Ik ben een stadsmens. De stad vind ik boeiend omdat het een samenlevingsverband is van vele sinds meer verschillende mensen. We zijn in België verwend. Maar het is ook klein land. In veel wereldsteden leven meer mensen dan in België. Je hebt in dit land vlug de toer gemaakt. Alles is met elkaar verweven. De verkaveling is niet alleen een architecturaal fenomeen, in dit land is ook de macht verkaveld. Niemand heeft er nog echt. Alles is in mootjes gehakt en dat maakt het moeilijk werkbaar. Het is raar dat het zo lang geduurd heeft vooraleer de gemeenschappen cultureel samen konden werken.. Als je aan een buitenlander België hebt uitgelegd en hij denkt dat hij het begrepen heeft, heb je het waarschijnlijk niet goed uitgelegd.

Belg zijn? Het is moeilijk definieerbaar, een vraag met evenveel antwoorden als er Belgen zijn.

Wat kunnen we nog verbeteren? Het is soms moeilijk om te begrijpen wat we willen zeggen. We zijn ook behoorlijk ‘onbetrouwbaar’,maar dit maakt het ook charmant. Het is een complex land meteen handleiding.

Directeur van het cultuurhuis de Buren? Kunt u daar iets meer over vertellen of over uw loopbaan?

Ik was op weinig voorbereid en heb altijd de dingen laten komen zoals ze kwamen, het toeval heeft een ongelooflijke rol gespeeld in mijn leven samen met een aantal ontmoetingen. Intuïtie was heel belangrijk.

Wist u al vroeg wat u wou worden? Als kind wist ik absoluut niet wat ik wou worden. Ik was wel gezond nieuwsgierig. Ik ben aan Romaanse Filologie begonnen maar gestopt. Een duidelijke richting heb ik nooit gekozen. Ik heb een aantal jaar de Priorij Corsendonk in Oud Turnhout gerund.

Daarna, door toeval, ontmoet ik Axel Enthoven die voor 100% mijn tegenpool is. ‘Pratikerend franskiljon’, golfspelend en jagend. Een schitterende verkoper en zijn tijd vooruit: alles was communicatie, de inhoud volgde. We waren zeer verschillend en zijn vraag om samen te werken kwam als een verrassing. We hebben gedurende 15 jaar, van 1985 tot 2000, met succes en veel plezier, een bedrijf geleid. Er is niemand waarmee ik zo vaak van mening heb verschild. Maar we hebben ook veel gelachen . We waren echte antipolen en onze complementariteit was mooi. Enthoven Associates Design Consultants ontwerpt sanitair, trams en treinen, autobussen en autocars. Ook internationaal waren we aanwezig in verschillende Europese lander, in Azië en in Noord-Amerika. Het succes van dat bedrijf had met lef en hard werken te maken.

(c) Dorian van der Brempt

Ik heb ook een tijd als adviseur op het kabinet van cultuur gewerkt en werd directeur van boek.be, de belangenbehartiger van uitgevers, boekverkopers en importeurs. Al die jobs lagen letterlijk en figuurlijk in elkaars verlengde en in 2005 word ik directeur van de Buren. Ik noem dit graag mijn synthese job omdat ik daarvoor heel veel met Nederlanders en met Nederland te maken had. Ik bewonder Nederlanders ook voor hun organisatietalent en voor hun zakelijkheid. In cultuursubsidies werd hard gesneden maar zelfs na de bezuinigingen vinden we in het Noorden kwaliteit in de musea en podiumkunsten. Ik werd steeds meer overtuigd dat Vlaanderen en Nederland over zeer complementaire kwaliteiten beschikten.

deBuren leidde ik tien jaar tot 2015. Gedurende 10 jaar mocht deBuren 1,5 miljoen euro in culturele projecten investeren. Dit is een cadeau en ik ben Nederland en Vlaanderen hiervoor ongelooflijk dankbaar.

Mocht je opnieuw beginnen wat zou je dan doen? De absurde veronderstelling dat je een ‘tweede kans’ krijgt, een tweede leven mag bedenken verleid me om iets totaal anders te doen. Waarom geen pediater? Ik vond het ongelooflijk boeiend en mooi om mijn kinderen en kleinkinderen te zien groeien. Empathie is volgens mij een van de belangrijkste goede eigenschappen van een mens. Een pediater heeft een goed ontwikkelde empathie.

Hoe kan de jeugd zich oriënteren? Bij het begin van een schooljaar heb ik eens een speech gehouden voor het conservatorium, de Artesis hogeschool in Antwerpen. Mijn vader was professor kunstgeschiedenis en ik herinnerde me een van zijn adagio’s : 'niemand heeft het recht u te ontmoedigen’. Ik vond dat heel mooi want een kunstenaar zal steeds kritisch door zijn omgeving worden bekeken. Ik heb veel respect voor jongeren, die die keuze maken om kunstenaar te worden. Het is kiezen voor risicovreugde, kiezen voor risico en voor vreugde.

Denk je dat het nu moeilijker is dan vroeger om als je ergens voor wil gaan, dat het dan ook zal lukken? Dat denk ik wel omdat er veel meer concurrentie is. Er is goed en slecht nieuws voor jongeren vandaag. De wereld is geglobaliseerd, je kunt dus met je talent overal naartoe. Het slechte nieuws is dat de wereld ook naar hier kan komen.

Volgens mij is de ontwikkeling van gezonde nieuwsgierigheid en een goed empathisch vermogen de sleutel tot geluk. Misschien kan het onderwijs hier ook een rol in spelen. Ze hebben het altijd over creativiteit alsof dat een aan te leren ‘vak’ was.. Ik vind empathie even belangrijk als creativiteit. Bij jeugdbewegingen leerde je dat vroeger ook in het leger. Daarom zou ik graag en verplichtte burgerdienst zien voor vrouwen en mannen in de culturele of sociale sector of in onderwijs. Het is sociologisch interessant. Ik leerde Louis de ruitenwasser in het leger kennen. Hij leerde mij luisteren.

Heeft u nog een andere boodschap voor de jeugd? Ja, nog een quote van mijn vader: ' het beste is juist goed genoeg voor jou'. Je moet durven veeleisend zijn. Niet tevreden zijn met middelmatigheid.

(c) Dorian van der Brempt