Componist Luc Brewaeys

Als muziek schrijven in je bloed zit, als de noten in je hoofd blijven ronddraaien, als je het zo snel mogelijk wil neerschrijven, als je je kennis wil delen,.. dan ben je mentaal sterk.

Zo sterk en onverwoestbaar dat je 5 kankers kunt overwinnen in 8 jaar en zo gedreven bent dat je 2 weken na een operatie al opnieuw muziek wil schrijven. Hoe is dat mogelijk zul je je afvragen, net als ik tijdens het interview met  Luc Brewaeys.

Het interview vond plaats bij hem thuis, gemoedelijk in de zetel, terwijl zijn 2 dochters zich op de examens voorbereiden en de hond ons kwispelstaartend begroette.

Bent u fier om Belg te zijn? Eigenlijk wel, ik ben zowel Franstalig als Nederlandstalig opgevoed.  Als Belg bevinden we op een knooppunt van 2 culturen: de Romaanse cultuur en de Germaanse. Beide culturen zijn ook aanwezig in mijn muziek; die daardoor heel Belgisch is.

Doet u dat al lang? Ik ben hier al heel mijn leven mee bezig, sinds mijn dertien jaar.  Mijn eerste stuk heb ik geschreven toen ik 8 was, ik heb dat wel niet bijgehouden.  Wie mijn geïnspireerd heeft, dat is Igor Stravinsky. Begin jaren tachtig heb ik les gevolgd in het conservatorium en verder heb ik  zomercursussen gedaan in Italië en Duitsland. Dat is ook iets dat ik iedereen zou aanraden: studeer namelijk in het buitenland. Beperk je niet tot je klein kringetje, ga ook eens erbuiten kijken wat er aan de hand is. Ik merk het verschil bij collega's van mij, die niet in het buitenland gestudeerd hebben, je hoort en ziet een verschil. Als je kunt, ga eens buiten de grenzen, want je leert heel veel bij.

Er zijn nog altijd veel collega's, die me blijven inspireren.  Ik geef ook les in het conservatorium van Gent en de interactie met de studenten is heel boeiend, je steekt hier ook heel veel van op.  Ze hebben een andere benadering en andere ideëen en dat werkt confronterend. Om als kunstenaar of componist eens goed na te denken over wat je aan het doen bent, want je moet het hen uitleggen.  Puur technisch weten ze wat ze moeten doen.  De les gaat puur over muziek schrijven. 

Wat heeft je nog geïnspireerd?  Het zijn gewoon de klanken in mijn hoofd.  Er zijn 2 soorten componisten: diegene die achter een piano schrijven en dat uitproberen en diegene die in de zetel zitten en het in hun hoofd schrijven. Dan schrijf ik het later op maar probeer niets uit, alleen heel zelden.  Ik probeer het uit in mijn hoofd en als ik beslis, dat is het, dan schrijf ik het op.  Bij mijn studenten komen beide soorten componisten voor.  Het voordeel is dat als je compositieles geeft, je leerlingen altijd gemotiveerd zijn. Je kunt nooit als leraar verwachten dat al je leerlingen genieën zijn, dat bestaat niet.  Ik heb studenten gehad die nu heel goed zijn maar toch wel les nodig hadden.

Wat zijn de plannen? Ik vervang momenteel een collega, die al heel lang les geeft en een sabbatperiode neemt, maar ik hoop volgend jaar toch opnieuw les te kunnen geven.

Heeft u een boodschap voor de jeugd? Véél profiteren van het leven. Voor diegenen die zouden willen componeren heb ik 1 gouden raad: zo veel mogelijk naar muziek luisteren, met de partituur erbij dat je kunt zien, voelen en horen hoe de collega's dat allemaal doen.  Veel luisteren en meevolgen.  De ideeën komen dan toch vanzelf.   Verder is het hard werken.  Inspiratie is 5 % en zweet is 95%.  Herwerken op papier doe ik nooit.  Ik doe dat op voorhand in mijn hoofd. Ik heb dat altijd al zo gedaan.  Sommige collega's doen het anders, wat telt is het resultaat.

Heeft België je niet wat tegengehouden? Ja, het is een klein land en de politieke overheden vinden cultuur maar bijzaak. Was ik in Finland geboren, waar cultuur veel belangrijker is dan hier, dan had het wellicht heel anders gelopen. Toch ben ik blij want ik ben nu ook beroemd in het buitenland, soms meer dan in eigen land.   Elk jaar, de dag voor de Nationale feestdag, geeft het nationaal orkest, een concert waar de koning en de koningin op aanwezig zijn.  Dit jaar spelen ze een stuk dat ik geschreven heb. Dus op 20 juli. Tijdens de pauze hoop ik de koning te kunnen begroeten. 

Luc Brewaeys