Patrick Genard - Architect - Belgian pavillion - Expo 2015 - Milan

Heel indrukwekkende en boeiende persconferentie op 21 januari, met als thema de Wereldexpo 2015 in Milaan, gevolgd door een interview met Patrick Genard. (patrickgenard.com)

Patrick Genard is architect en geboren te Namen, heeft als Directeur gewerkt bij het atelier “Taller de Arquitectura” gedurende ongeveer 15 jaar vooraleer hij in 1994 zijn eigen bureau voor architectuur oprichtte in Barcelona, Gent en Brussel. Momenteel woont en werkt hij in Barcelona, toch blijft hij heel fier dat hij in België geboren is. Hij won tevens de wedstrijd om het Belgisch paviljoen te bouwen op de wereldexpo 2015. Het Belgisch paviljoen, een duurzame constructie, inspireert op zich en vertaalt, zowel in structuur als in materialen het thema : “Voedsel voor de Planeet, Energie voor het Leven”. klik hier voor een filmpje van het Belgisch paviljoen

Etes-vous fier d'être Belge? 'Je suis fier d'être un citoyen de l'Europe. Les divisions, ça ne m'intéresse pas, si c'est pour soustraire. Si c'est pour additionner ça m'intéresse. Je préfère de loin être né en Belgique que d'être né dans d'autres pays comme la France ou l'Allemagne. En Belgique on se sent libre, il n'y a pas de limites, il n'y a pas de carcan.'

Etes-vous fier d'être Belge? 'Je suis fier d'être un citoyen de l'Europe. Les divisions, ça ne m'intéresse pas, si c'est pour soustraire. Si c'est pour additionner ça m'intéresse. Je préfère de loin être né en Belgique que d'être né dans d'autres pays comme la France ou l'Allemagne. En Belgique on se sent libre, il n'y a pas de limites, il n'y a pas de carcan.'

Selon vous, vous inspirez les jeunes? 'J'aimerais le faire comme architecte, mais j'aimerais surtout être un exemple d'une personne intègre, enthousiaste, qui a des valeurs humanistes, qui pour moi sont les seules valeurs importantes.'

Ce qui m'a inspiré? 'J'ai fait l'architecture parce que je voyais bien que j’avais un certain talent pour cela. Comme tout le monde sans doute, pour gagner de l'argent ou pour être célèbre. Par défaut, je ne m'étais jamais poser la question. Après et ça coïncidait avec le moment ou j'ai décidé de partir et de former ma propre agence et la j'ai commencé à réfléchir à ce qu'était pour moi le sens de l'architecture et très vite je suis arrivé à la conclusion que l’architecture avait une dimension humaniste et même spirituelle. J’ai l’habitude de dire que je construis des espaces extérieurs, pour permettre aux gens de rentrer en contact avec leur espace intérieur. En résumé, l’architecture doit être esthétiquement désirable, constructivement raisonnable et socialement justifiable.

Mais l'important est que je me développe comme être humain de la manière la plus intègre et complète possible et de développer les valeurs humanistes dans lesquelles je crois, qui sont la créativité, la responsabilité, la tolérance, l'excellence, et d'en faire une raison de vivre. Le reste est passager.'

Patrick Genard is in mijn ogen een echte humanist, die belang hecht aan waarden zoals integriteit, enthousiasme, verdraagzaamheid en natuurlijk creativiteit.

Guy Delforge - Maître Parfumeur - Namur

We komen toe aan de citadel van Namen, een impressionant bouwwerk waar nog niet zo lang geleden oorlogen plaatsvonden tussen Nederland en Frankrijk. Waar nu de parfumflesjes worden gevuld, lag vroeger buskruit. Het is een ongelooflijk speciale, indrukwekkende en originele ligging, met een prachtig uitzicht op de Maas en op de stad Namen. Hier speelt klassieke muziek, hier bevindt zich een waar orgel aan geuren, hier raakt men betoverd door een zachte bloemengeur en staan flesjes uitnodigend klaar om uit te proberen...

Het moet een heerlijk gevoel zijn om op elk flesje parfum je naam te zien verschijnen, om tussen 2 koninginnen plaats te nemen die in je parfum geïnteresseerd zijn, om rondleidingen te geven in een beschermde site, om de enige parfumeur te zijn in België, om nieuwe geuren te ontdekken, te mengen, om zelf je product te promoten. Sprookjes bestaan dus wel...


Mijnheer Delforge staat ons op te wachten om ons welwillende een rondleiding te geven in zijn droomwereld.

Vous êtes fier d'être Belge? On a la chance dans ce pays d'avoir plusieurs langues. On communique ici en 6 langues, dont 12 pour les visites, grace aux films. Il est important, en Belgique, de se trouver à l'intersection de 3 langues. C'est un apport culturel incontestable. Dans un petit pays, face aux grands de ce monde, on doit voir bien au-delà de son petit jardin.
Comme producteur d'autant de parfums sous une seule marque, mon activité est exceptionnelle en Belgique. De surcroît, la méthode artisanale de macération dans des galeries souterraines, à température quasi constante est, à ma connaissance, totalement unique.

Comment vous avez eu l'idée? Je suis tombé dans la potion magique des huiles essentielles, il y a maintenant 29 ans. Au départ je suis économiste. Pendant 20 ans, jusque 1983, j'ai travaillé pour le groupe Artois. J'étais attaché de direction, chargé de réorganiser le réseau de distribution. J'ai évolué d'une toute grosse boite à une petite activité d'indépendant. J'aime bien de relever les défis, il n'y a rien qui m'arrête. Si il a y un problème quelque part, je dois le résoudre. Quand j'ai eu le grand coup de coeur pour les huiles essentielles, j'ai commencé à faire des mélanges.

Il faut un certain talent? Guerlain disait que 70% des gens ont des talents sans trop le savoir. C'est le cas dans beaucoup de métiers, on se découvre des talents, à condition d'avoir la foi et la passion qui "soulèvent des montagens". J'ai probablement la chance d'être une sorte de chef d'ochestre. J'ai la passion de tout ce qui doit être fait pour jouer la plus belle partition.  C'est ainsi, que j'ai conçu les aménagements du bâtiment, conçu les décors dans les galéries souterraines, la salle de composition, les test olfactifs, le design du flacon, la recherche des marques déposées, le scénario du film en 12 langues... Et pour tout réaliser, j'ai une équipee formidable et motivée.

C'est ainsi que j'ai eu la chance de recevoir de très nombreuses personnalités et notamment de dialoguer avec deux reines, devant l'orgue, les reines Paola et Margaret du Danemark.
Notre vidéo VIP sur delforge.com relate tous ces moments exceptionnels.


Souvent je me suis dis : comment est-ce possible? Il ne faut pas réfléchir longtemps, il faut vivre intensément l'événement. “Les rêves auxquels on s'accroche vraiment, se réalisent souvent, rarement au moment où on a rêvé les voir réaliser. Le plus difficile c'est de commencer.”

Sprookjes bestaan dus wel....en soms geuren ze nog lekker ook!

Marleen Temmerman, Head Department Reproductive Health & Reseach at the WHO

© Marleen Temmerman

Marleen Temmerman is gynaecologe en was senator in het Federale parlement, maar heeft sinds eind oktober 2012 de actieve Belgische politiek verlaten om in Genève te gaan wonen en werken, waar de Wereldgezondheidsorganisatie gevestigd is. Ze is er hoofd van het Departement voor Reproductieve Gezondheid en Onderzoek, dat zich onder meer inspant voor het verbeteren van de mondiale seksuele gezondheid, moeder- en kindzorg en de behandeling van infecties en kanker.  Ze werd gekozen uit 240 kandidaten, bogend op haar ruime ervaring als arts-gynaecologe, professor, veldwerker en politica.

Al haar hele carrière zet ze zich in voor een betere gezondheidszorg voor kansarme groepen, en voor seksuele en reproductieve gezondheid.

Marleen is fier om Belg te zijn, maar ook Vlaming, Europeaan en wereldburger.  In het buitenland hebben wij Belgen, een goede reputatie: we zijn politiek een stabiel land, we kunnen compromissen sluiten, we zijn meertalig. Het feit dat we open staan voor andere culturen en andere mentaliteiten, dat is onze kracht. Als iedereen zich een beetje aanpast geraken we veel verder.

U heeft al heel wat gepresteerd als gynaecologe?  ‘Een 18.000 bevallingen heb ik reeds gedaan.  Meestal is de bevalling, de verlossing een aangename beleving met blijde ouders. Niet altijd natuurlijk, ik heb ook een aantal vrouwen weten sterven bij de bevalling. Dat is iets dat je bijblijft, als je bedenkt dat het jonge levens zijn, die nutteloos wegvallen.  Moedersterfte kan meestal voorkomen worden, met een beperkte inzet van middelen. Toch sterven er elke dag nog rond de duizend vrouwen, ergens in de wereld, in de zwangerschap en dit iets iets wat mij stoort.  Er is nu wel vooruitgang met de milleneum doelstellingen, maar de ongelijkheid in de ontwikkelingslanden is nog groot en er is nog veel werk aan de winkel. In sommige landen hebben vrouwen en meisjes niets te zeggen.  Een ander belangrijk cijfer is dat er elke dag 39.000 meisjes onder de 18 jaar, en de helft ervan onder de 15 jaar in het huwelijk treden.  Ze worden uitgehuwelijkt, worden moeder terwijl ze nog op de schoolbanken zouden moeten zitten en hebben daardoor minder kansen op ontplooiing en opleiding.'

Heeft u uw dromen kunnen waarmaken?  ‘Toch wel.  Eigenlijk is de rode draad voor mij, van jongs af aan, verontwaardiging over sociale ongelijkheden. Waarom is er zo veel armoede in veel landen?  Dit is de reden geweest om een sociaal beroep te kiezen, dat mij toeliet wereldwijd te werken.  Geneeskunde dacht ik, daar kun je overal mee naartoe. Al voor mijn 18 jaar wist ik dat ik geneeskunde of verpleging wou studeren.’

Wat belangrijk is voor haar, is met een open geest blijven kijken, zeker vandaag de dag, naar onze maatschappij en niet wij en zij, moslims en christenen, mannen en vrouwen, maar dat we samenwerken, elkaar appreciëren, samen vooruitgaan.

Of ze en voorbeeldfunctie heeft?  Volgens haar wel, we mogen niet in slaap vallen, en de 3Vs blijven voelen: Verwondering, Verontwaardiging (over sociale ongelijkheid) en Verantwoordelijkheid (tijd om er iets aan te doen).

© Marleen Temmerman

Peter Carmeliet - Gasthuisberg Leuven



© Peter Carmeliet

Na een lange zoektocht in de gangen van Gasthuisberg-Leuven, ben ik blij om professor Peter Carmeliet te ontmoeten.  Hij heeft zich dankzij heel wat inspanningen een plek weten te bemachtigen op de lijst van de belangrijkste biomedische wetenschappers ter wereld, met als doel kanker te vertragen via angiogenese(*).

Hoe voelt het om Belg te zijn? Peter Carmeliet: Belg of top Belg? Voor mij is het veel belangrijker om internationaal bekend te zijn, zeker in ons vakgebied. Vermeldt u uw afkomst in het buitenland?  Toch wel, we werken op bloedvaten en op zenuwen en Andreas Vesalius heeft dit ooit, 500 jaar geleden, in kaart gebracht. Hij heeft daar zeer mooie pentekeningen van gemaakt. Dan zeg ik wel soms dat hij een landgenoot is van mij, als inleiding. 

Hoe ben je er ooit aan begonnen? 'Mijn vader was Prof aan de KUL en deed aan onderzoek, maar ik wist als klein kind wat ik wou worden en was bijzonder geïnteresseerd in dieren, biologie. Zo had ik een collectie van schedels, en een mierennest in plaaster achter glas op mijn kamer, en dat kon ik dan bekijken.  Alles van biologie interesseerde mij enorm en zo vergezelde ik mijn vader naar het labo.  Ik heb geneeskunde gestudeerd en wist dat ik onderzoek wou doen.'

Wil u uw kennis doorgeven aan de volgende generatie? ' Aan mijn kinderen? Niemand van de kinderen heeft geneeskunde gestudeerd, maar ik geef natuurlijk mijn kennis door aan de jongere generatie van onderzoekers.  Ik geef ook lezingen in het buitenland, niet alleen om te communiceren maar ook om mensen op te leiden. Hier in het labo is kennis overdragen een belangrijke functie.  Door een thesis te maken, leren de studenten de job.  De beste manier om hen voor te bereiden op een onafhankelijke positie later, is gewoon doen wat ik doe. Ze moeten helpen met artikels en 'editorials' te schrijven, met 'grants' binnen te halen, budgetten te beheren, en met lezingen voor te bereiden.  Zodanig dat ze later hun eigen labo zelf kunnen runnen.’

We selecteren studenten, die echt gemotiveerd zijn. Die stimuleren mekaar, ik heb dat zelf niet meer in de hand.  In het begin wel, dan moest ik er steeds achter zitten.  Nu wil de ene niet onder doen voor de andere.  Dat is plezierig om met zo'n jonge dynamische mensen te werken.  Dit soort werk moet je wel graag doen, je moet gepassioneerd en gemotiveerd zijn, je moet tegen een stoot kunnen want veel experimenten mislukken.  De echte gloriemomenten zijn maar een paar percent van wat we echt doen. Zoeken en blijven zoeken naar iets.  Niet opgeven.

Kunt u in het kort zeggen wat u juist doet?  'Wij werken op bloedvaten, de vorming van nieuwe bloedvaten noemen ze angiogenese(*).  Wanneer een kanker groeit, heeft die voedsel nodig, zuurstof en suikers, die worden aangevoerd door bloedvaten. Als de kanker groeit gaat die ervoor zorgen dat er meer bloedvaten zijn, zodat er meer voedsel toekomt. Andersom, de therapie gaat net die groei van de bloedvaten remmen en de bloedvattoevoer afknippen zodat er geen voedsel meer toekomt en de kanker verhongert. We kunnen hiermee de kanker vertragen.'

Dan zou de kanker vanzelf afsterven? 'Nee zo simpel is het niet, bij muizen werkt dat goed maar bij mensen is het complexer.   Kanker lijkt een grotere vijand te zijn bij mensen dan bij muizen. Het concept is er en werkt wel, het zal nog een aantal jaren duren voor het allemaal op punt staat.'

Wat zijn dan de toekomstplannen?  Hieraan verderwerken?

'Er is zo weinig van geweten van het proces van stofwisseling in angiogenese (en hoe bloedvaten aan energie geraken om te groeien), dat we daar nog heel veel werk mee hebben, we hebben een totaal nieuw en onbekend domein geopend. Heel veel jonge mensen zijn nu geïnteresseerd, het is een nieuwe niche en ze willen er hun carrière van maken.  En hier is nog zo veel te doen.'

U heeft dus van uw passie uw beroep kunnen maken? 'Ja, absoluut en dat is wat ik echt aanraad aan iedereen, doe wat je graag doet! Het is leuk als je als kind al weet wat je gaat doen.  Zeker voor dit beroep, het wordt onderschat hoeveel frustraties er zijn, de weinige keren dat een experiment écht goed werkt. Het is een lange weg, één artikel publiceren kan soms jaren duren en dan heb je echt zo'n drive nodig.  Je mag dan niet opgeven.'

Peter Carmeliet is een gedroomd Manager, die baanbrekend onderzoek verricht, belangrijk voor de mensheid. Zijn enthousiasme en passie werken zo aanstekelijk, dat je zonder een moment te twijfelen meteen voor hem zou willen werken. Erin geloven, ervoor gaan,  niet opgeven,... Zijn passie en 'drive' zijn een mooi voorbeeld voor anderen!

Ronnie Leten - CEO Atlas Copco

© Ronnie Leten

Ronnie Leten, de Limburgse topman van Atlas Copco, die sinds 2009 in Stockholm woont en werkt,  werd vorig jaar verkozen tot Trends Manager van het jaar.  (english version below) Hij is de eerste CEO van een buitenlands concern, die de trofee wint en één van de weinige Belgen aan de top van een wereldbedrijf. Hij staatal 6 jaar aan het hoofd van Atlas Copco, een Zweedse industriële machinebouwer, met ruim 42.000 werknemers in 178 landen en met een belangrijke vestiging in Wilrijk, tevens het wereldwijde hoofdkwartier, waar ruim 3000 mensen aan het werk zijn. (atlascopco.com)

Een beetje verrast door zo veel openheid en zo veel hartelijkheid vanwege de topman van Atlas Copco begin ik, vol ontzag, met de eerste vraag van het interview.

Hoe voelt het als je het zo ver brengt in het leven? Als je Manager van het jaar wordt? Ronnie Leten: 'Het streelt je ijdelheid natuurlijk en het opent deuren.  Ook de naam Atlas Copco wordt nog meer gekend en bekend. Het vergt natuurlijk heel veel tijd en inzet, zeker met alle interviews die hierop volgen.'  Maar hij neemt het er graag bij.  Hij heeft eigenlijk in zijn leven nog geen enkele dag gewerkt.  Dat is zo als je je werk zo graag doet.

Wat heeft je ooit geïnspireerd? 'Het is gegroeid. Wat ik graag doe is samen iets creëren. Samenwerken en ervoor zorgen dat iedereen betrokken is.

Dat is ook zo voor België, samen zullen we betere resultaten bereiken en de kwaliteit van ons leven nog verbeteren. Door ons telkens weer aan te passen aan de wereld rondom ons die continue verandert, door open te staan om iets nieuw aan te leren. We gaan momenteel door een transformatie. Zoals we 150 jaar geleden de industriële revolutie hadden, hebben we vandaag de digitale revolutie.

Ben je fier om Belg te zijn? Ronnie Leten:  'Ja natuurlijk, mijn roots zijn hier,  mijn familie woont hier, mijn vrienden.  Het land waar je je ergert aan pietluttigheden.  Het land met top Belgen in de sportwereld: de voetbal, de koers,... dit zijn de redenen die me terug naar hier halen.  België is het land waar ik Ronnie ben, waar ik tot rust kom.  Soms krijg ik de indruk dat we een volk zijn, dat veel klaagt voor alles regels heeft.  Gelukkig is de opleiding,de optimale ligging en de infrastructuur ten opzichte van andere landen  top.  We hebben een goede levenstandaard, ook als je ziek wordt, we hebben goede scholen en het is hier veilig om te wonen.'

Je hebt al veel gepresteerd in het leven, hoe zou je jongeren inspireren? 'Ervoor zorgen dat privé en werk in balans zijn.  Bereid zijn elke dag bij te leren om je job beter te doen.  Dat is wat wij als maatschappij moeten nastreven: elke dag bijleren. Een voorbeeld: ja, ook voor mijn zonen, die zien dat ook in, dat je dankzij inspanningen iets kan bereiken.   Belangrijk voor de jeugd is de zelfredzaamheid. Het kan niet dat mensen voortdurend focussen op wat de maatschappij voor hen moet doen in plaats van zelf verantwoordelijkheid te dragen voor de eigen toekomst.

Hij is van mening dat iedereen talenten heeft en iedereen resultaat kan bereiken als je het stap voor stap doet; als je je inzet voor wat je graag doet, als je leert tevreden zijn met wat je hebt, als je ambitie hebt maar je drive niet materialistisch is, als je je betrokken voelt, dan kan je resultaat bereiken.

Hoewel hij reeds een zestal jaar in het buitenland woont, voelt hij zich nog steeds Belg/Limburger in hart en nieren.  Hier is zijn thuis en kan hij tot rust komen, iets eten of drinken met vrienden of genieten van een sportwedstrijd. Dit interview belicht ook de menselijke kanten van een topmanager.

Ronnie Leten, Atlas Copco's CEO, lives and works since 2009 in Stockholm.  Last years he was elected as Trends manager of the year.

He is one of the rare Belgians to become CEO of a major multinational company with worldwide branches. For six years he has been leading Atlas Copco, a Swedish producer of heavy industrial machinery, with 42000 employees across 178 different countries, and HQ in Wilrijk-Belgium.

Surprised by such openness and cordiality, I fire away the first series of question towards the CEO of Atlas Copco.

How does it feel having reached such a high-ranked position in your life? To become elected Manager of the Year?  Ronnie Leten: 'I am flattered of course and it has opened up a lot of doors for me. I am proud to participate in the promotion of the Company Atlas Copco. It is time and effort-consuming especially the exposure created in the press, and the time to be invested in interviews. But I love it. It certainly doesn't feel as working. That's what you get when one loves the things he do'.

What where the things or moments of inspiration to you? ‘It just grew. I like to create things together..  To team-up and to make sure that everybody gets involved. It applies to Belgium too, only together we can achieve better results and as such improve our quality of life. The ability to every time adjust to this continuous evolving world around us, to be keeping an open mind and to learn new things. We are passing through a time of transformation. As we lived an industrial revolution 150 years ago, we are in the middle of the digital revolution today.

Are you proud being a Belgian? Ronnie Leten:  'Of course I am. My roots are here, my family lives here, my friends as well. This is a country where we make a lot of fuss about nothing. But a country, having top-class country(wo)men too in sports like football, bike-racing,...all reasons that attract me back here.  Belgium is the country where I become Ronnie again, where I ease up. Occasionally, I am under the impression that we are a nation of complainers, having rules and compelling laws for nearly everything.  Fortunately, we can excel because of our high-level education, our central geographical position within Europe, our well-developed infrastructure, which renders us a top-class position. All this combined with a high standard of living, sound medical services, excellent schools and a safe place to live.'

You have achieved a lot in your life, how would you inspire the youth? 'Make sure you find the right balance between a career and your private life. Be ready to learn something new every day, and to adjust and improve yourself time after time.  Society should strive to learn every day.  I absolutely encourage youth to become self-reliant. It is silly to focus on the idea that the community will provide for them, rather than to seize the responsibilities themselves and to be master of their own future.

Ronny is convinced everybody has its own talents and goals can be reached step by step, if one engages fully for the things one loves to do, to be content with what one has, to be ambitious without being materialistic. As such, results will be attained.

Although very often abroad, Ronny still strongly feels a Belgian/Limburger (a region in East-Belgium).  This is the place that feels like home, to share a drink or a good dish with his family and friends, to come to a rest, to enjoy a sport-event. This interview revealed as well the human side of a  top-class manager.

Vormgeving boek - 2 januari 2015 - Simonskall (DE)

Aha, het manuscript is bijna klaar - nu een uitgever vinden.

Intussen wat interviews voorbereiden, industrie of wetenschap? Hmmm, moeilijke keuze, allebei dan maar....


Eerst even brainstormen voor we eraan beginnen. Hoe gaat het boek eruit zien? Hoe wordt het ingedeeld? Staan de foto's in het midden van het boek ? Hoe ziet de rode draad eruit?

En dan de hamvraag: wat met het taalprobleem? Nederlandstalige en Franstalige interviews?!? 2 boeken dan maar? Nee want België is 1 land en wie gaat nu de 2 boeken kopen? Hoe raakt dit opgelost?


Terwijl het buiten sneeuwt gaat het hier binnen goed vooruit. De muziek op de achtergrond zorgt voor een aangenaam sfeertje, samen met het alcoholisch drankje uit de streek: Els. De woorden rollen bijna vanzelf op het papier. Nu even een frisse neus halen in de bossen en daarna lekker uitblazen in de sauna. Het viergangenmenu ziet er zalig uit, met een lekkere Riesling wijn, mmmmm.
Toch nog maar even verder werken aan het manuscript.