Manuel Sintubin -Professor of Geodynamics in the Department of Earth and Environmental Sciences at the KU Leuven

(c) Manuel Sintubin

Kunt u in het kort beschrijven waar u zich mee bezig houdt? Mijn profiel is tweeledig, enerzijds ben ik geoloog en anderzijds ben ik professor, onderzoeker en lesgever. Beide aspecten komen wel aan bod. De jeugd moet zich realiseren dat als ze uitsluitend prof willen worden, dit bijna uitgesloten is in Belgische context, gewoon omdat er niet genoeg middelen zijn. Het omvat een vrij breed spectrum: onderzoek, lesgeven, dienstverlening met wetenschapscommunicatie, intern en extern.


Wie of wat heeft u geïnspireerd? Bij mij zit er een tamelijk klassiek patroon in, dat de meesten onder ons wel zullen herkennen. Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in natuurwetenschappen en in het heelal. Ook in techniek, met bijvoorbeeld de zoektocht naar de elementaire deeltjes of kernfusie, dat tijdens mijn jeugd ‘hot’ was. Verder heb ik ook heel veel gereisd met mijn ouders, voornamelijk in Europa. Het eerste wat me daar interesseerde was Italië, Rome en de oude Romeinse cultuur en het eerste wat je dan denkt is: ik wil archeoloog worden. Een soort Indiana Jones, dat heeft heel lang geduurd. De jaren nadien verder rondgetrokken in Italië, dan Pompeii bezocht en de Vesuvius, dan de Etna, de vulkanen, mineralen en gesteenten verzamelen. Zo is het geleidelijk aan verschoven en is het geologie geworden.


Na mijn opleiding geologie ben ik van het een in het ander gerold, er zitten altijd wendingen in die je niet onder controle hebt. Van post-doctoraat heb ik via alle stappen aan de universiteit, mijn loopbaan uitgebouwd van professor, onderzoeker binnen structurele geologie. We hebben veel onderzoek gedaan. De cirkel gaat rond: je hebt het Sagalassosproject, de bekende archeologische site in Turkije, de opgravingsdirecteur vraagt me om eens naar de site te komen, want hij vermoedde dat er aardbevingen de geschiedenis van de stad zouden gekleurd hebben. Dat is de serendipiteit wat in je loopbaan en onderzoek zit, het was een vrij nieuwe discipline: archeoseismologie; de studie van aardbevingen in archeologische omgevingen, in oude gebouwen. Zo ben ik ook geïnteresseerd geraakt in aardbevingen en in de relatie tussen aardbevingen en de mens en zijn cultuur en geschiedenis. Zo stelt zich de vraag: hoe ga je om met aardbevingen en de sociologie erachter en de psychologie. Met het gevolg dat ik hier enorm bij betrokken ben, bijvoorbeeld rond de discussies rond aardbevingen in Groningen. Ik speel daar mijn rol als wetenschapper in de maatschappelijke discussies. Wat onze job zo boeiend maakt is de diversiteit: je kunt heel veel aandacht besteden aan onderzoek maar je hebt ook de onderwijspoot en de dienstverleningspoot met wetenschapscommunicatie en 'policy making', je hebt een enorm spectrum met heel veel communicatie.


Wat zouden we moeten verbeteren in België? Wat mijn 'dada' is, al heel lang is het wetenschapsonderwijs : de ervaringen met kinderuniversiteit, met dag van de wetenschap, de Vlaamse wetenschapsweek. Ik ben lang de academisch coördinator geweest aan de KU Leuven. In de discussie met de overheid ben ik ook pleitbezorger geweest van de organisatie van de dag van de wetenschap, die nu sinds 3 jaar georganiseerd wordt. Wat ik van in het begin ervaren heb in dit traject en in de huidige STEM discussie: als je met kinderen bezig bent zijn dit van nature wetenschappers, die stellen voortdurend 'waarom' vragen. Er gebeurt echter iets op humaniora niveau waardoor die interesse verdwijnt. Dit is mijn ervaring en dat maakt dat de instroom naar wetenschappen beperkt.


Persoonlijk vind ik dat aardwetenschappen de beste wetenschap is, wel het belangrijkste, het interessants, er is voortdurend een wisselwerking tussen verschillende domeinen. Soms houden we ons bezig met fysische geografie, fysica dus, kristallen, dat is fysica, soms met chemie, met het metabolische organische, mineralen, dus ook anorganische chemie, met de mens, dus sociale geografie. Er komt veel aan bod. Dan zie je alle wisselwerkingen, Ik heb er nog geen seconde spijt van, ook als je op reis gaat, bekijk je de wereld op een andere manier; dat is plezant.

(c) Manuel Sintubin