Hans Geyaert – Etalageschilder

Zo ben ik gestart met workshops, met heel veel afwisseling. Kunst was altijd wel aanwezig, maar soms stond het op een laag pitje. Ik wou onafhankelijk worden. Toen vond ik de oplossing: een halftijdse job en in bijberoep schilder of kunstenaar. Uiteindelijk kwamen hier ook langdurige projecten uit en opeens kwam het letterschilderen op mijn pad. Verwonderd dat het nog bestond want het was een job van een paar generaties geleden en wat nog gedaan werd zijn letters, die gekleefd werden.

Hoe bent u begonnen - als etalageschilder? Via een omweg. Het was geen onverwachte wending maar het kwam wel onverwacht op mijn pad. Ik heb schilderkunst gestudeerd en er is een soort synthese gekomen tussen alles wat ik ervoor gedaan had. Eerst vrije grafiek en daarna schilderkunst waar je vrije werken mocht maken, onderbouwd en verantwoord. Dat gaf de inspiratie om ideeën of gedachten om te kunnen vormen tot een verhaal en tot een kunstwerk. Je mocht het zelf wat invullen en dat was wat ik graag deed.



Input vanuit mezelf, associaties leggen en tot een eindresultaat komen, waarin ik me wel kon vinden en uitwerken zonder dat iemand anders er iets over te zeggen had.

Zo ben ik na veel zoeken te weten gekomen dat het vooral in de VS en in de VK nog mensen waren die dit deden. Ik was heel benieuwd naar het materiaal die je nodig had en wat de technieken waren, hoe moet je je letters opbouwen met je borstel. Ook in Leuven ben ik gaan zoeken naar wie dit nog deed en heb foto's gemaakt van wat er nog te vinden was. Ik ben in winkels binnengestapt om te vragen wie het geschilderd had en waar die woonden. Het waren letters die er al waren sinds de jaren 60 of 70. In Leuven waren er ooit 2 Cois': de çois en de Swa.
Sommigen wisten nog dat het de çois was die dit gemaakt had, maar wisten niet waar hij woonde. Ik heb uiteindelijk het goede adres gevonden maar toen bleek dat hij overleden was. Ik heb zijn zoon ontmoet, die de borstels nog had! Hij was blij verrast dat er nog iemand was die dit wou doen. Zo heeft hij me foto's gegeven van de jobs, die ze ooit gedaan hadden en ook de borstels! De andere Swa leeft nog en heeft het Lettering Center in Rotselaar.


In 2009 ben ik met een mandje vol verf en borstels de stad in getrokken. Verder had ik niets, geen enkel model. Mijn plan was echter om voor de winkels iets op maat te maken. Ik zei dat dan ook, ik heb geen boek, geen cataloog, maar ik maak iets waar je zaak voor staat. Het was moeilijk om hen te overtuigen. Tot ik enkele leegstaande panden vond en daar de etalages heb beschilderd en foto's van gemaakt. Het was vooral tekst gericht, wel in de sfeer van Kerstmis, maar met een knipoog. Dat jaar heb ik toch 2 vitrines kunnen doen. Het jaar erop had ik geluk dat Jeroen Meus voor zijn Kerstspecial programma, bij mij terecht gekomen is. Daarna heb ik de vitrine van de winkel de Walvis mogen beschilderen en dat was een beetje de start. Het was goed gelukt en verpakt in de vorm die ik graag had, een beetje grappig.


Zo is dit dan gegroeid met mensen die het hadden opgemerkt. Het was vooral beperkt tot de Kerstperiode wat de sfeer betreft, soms de solden en af en toe eens voor Valentijn.


Heb je een boodschap voor de jeugd? Bij mij heeft het heel lang geduurd om te beseffen wat ik wou. Het komt erop neer te beseffen wat je talent en je interesses zijn. Het kan teruggaan naar je jeugd en het hoeft niet noodzakelijk een studierichting te zijn. ‘Wat zit er in mij?’ Als je je dat afvraag, kan dit het vertrekpunt zijn om je weg te vinden en gerichter te denken. Het talent is er, er is alleen een technische ondersteuning nodig. Het pad wordt duidelijker voor jezelf, dit is een rode draad. Je vult je dagen met wat je graag doet. Er zijn natuurlijk ook minder leuke maar dit is bijzaak. Wat belangrijk is, is dat je blij in het leven staat.


Ben je fier om Belg te zijn?
Ik heb daar nog niet veel over na gedacht, over fier zijn, maar ik ben wel blij. Blij dat ik Belg ben omdat ik via sport veel in het buitenland geweest ben en veel buitenlanders ken. Ik heb frisbee gespeeld en dat was heel internationaal georiënteerd, het was in ploegverband en als ploeg hadden we een plaats als Belg. We stonden er wel. We hebben als Belg genoeg relativeringsvermogen. We hebben voldoende humor. Er is een complexe kant en het is moeilijk om uit te leggen aan buitenlanders, een surrealistisch kantje, dat ingeweven zit.


Ook dat heeft me gevormd in de manier van denken, in de manier van associaties maken en omdat ik graag met taal werk ben ik er enorm gevoelig voor. Daarom ben ik blij dat België maar een mini deeltje is in de wereld maar net omdat het mini is wordt er hard uitgereikt naar buiten. Er komen heel veel invloeden op hun originele manier binnen en je kunt dit dan naar je eigen leefwereld vertalen en dit voedt je blik, het stuurt je blik. ‘Fier’ ligt er dichtbij maar dit is niet zo uitgesproken.


Ik sta in de wereld als een Belg en kijk naar de wereld met een Belgische blik.

Dit vind ik wel tof, het 'I'm not impressed' gevoel. Laat maar komen, ik kan het plaatsen. Je blijft zo nieuwsgierig voor nieuwe dingen en je leert graag iets nieuw bij. Cultuur, wetenschappen, het is belangrijk in België. Als je ziet hoe veel referenties in de wereld uit België komen. Een eigen kijk om uit het hele aanbod iets te distilleren, samen te voegen, aan te passen en zo tot iets nieuw te komen.


Wat zouden we kunnen verbeteren in België? Het mobiliteitsprobleem stoort me het meest. De mentaliteit van mijn auto, mijn cocon. Ik vind dit wel een leuke activiteit maar rijden, niet in de file staan. Als je ziet dat er elke dag dezelfde files zijn, dezelfde problemen.
Iedereen spreekt over groene infrastructuur maar er zijn een paar moedige politiekers nodig om zo'n beslissing te nemen. Er zijn genoeg voorbeelden uit Scandinavië. Op langer termijn zou dit heel veel voordelen bieden.


Proberen heel bewust bij uw goesting te blijven heel je leven. ‘Is dit wat ik tof vind?’ Je moet jezelf de vraag blijven stellen? Je maakt van alles mee, je kunt veranderen en je goesting verandert mee. Het leven gaat niet over puur je goesting doen maar je kunt je wel afvragen of je dit plezant vindt om te doen. Je moet bewust keuzes maken. Dit geeft je een soort blijheid over je bestaan. Het belangrijkste is dat je doet wat je graag doet, dat je je goed voelt. Dat is iets wat je zelf kunt sturen. België is hier een ideaal land voor. Je kunt jezelf bijsturen en het is niet te veel gereguleerd en er zijn ook telkens zijdeuren. Dat geeft spanning en goede verhalen.